جای خالی چی در جشنواره فیلم فجر خالیست؟!
تاریخ انتشار: ۱۰ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۷۵۷۱۸
مجتبی احمدی؛دبیر فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا جشنواره فیلم فجر در ایستگاه چهل و یکم شروع به کار می‌کند و جای یک سینما در این جشنواره پر سر و صدا و البته پر حاشیه خالی است.
از فردا جشنواره فیلم فجر در دوره چهل و یکم کلید می خورد و با برگزاری نشست رسانه‌ای دبیر جشنواره سیاست‌های پیش روی این فستیوال سینمایی را مشخص کرد تا با نظم خاصی بهار سینما نیز نو شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما جای این سوال کماکان وجود دارد که آیا سینمای کمدی نباید در لیست فیلم های حاضر در جشنواره فیلم فجر وجود داشته باشد؟
با نگاهی اجمالی به فروش گیشه سینما در سال گذشته باید بگوییم سینمای ایران مدیون فیلم های کمدی است که گیشه سینما را در زنده نگه داشتند و بی تعارف باید گفت چراغ سینمای ایران را فیلم های کمدی روشن کردند و تا امروز زنده نگه داشتند و به جشنواره رساندند، پس چرا نمی توانیم در جشنواره فیلم فجر شاهد رقابت فیلم های کمدی با دیگر آثار سینمای ایران باشیم در حالی که سینمای کمدی یکی از ژانرهای پرطرفدار در دنیا است و طبیعتاً به لحاظ فیلمنامه، بازیگری، کارگردانی، موسیقی و دیگر عناصر تشکیل دهنده یک فیلم می تواند حرفهای مهمی برای گفتن داشته باشد. چرا سینمای کمدی در جشنواره ها جایی ندارد و حتی نمی توانیم برای اینجانب پرطرفدار یک جشنواره مستقل برگزار کنیم.
در نگاه اول شاید این احساس به وجود بیاید که این ایراد به جشنواره وارد است اما آیا م سازان کمدی علاقه‌ای برای شرکت در جشنواره فیلم فجر از خود نشان داده‌اند و جشنواره نگاهی به آثار کمدی نداشته است آیا در میان فیلم های متقاضی برای حضور در جشنواره چهل و یکم فیلم فجر ما فیلم کمدی هم داشتیم که شاید به دلایل فنی یا محتوایی مردود شده باشد پاسخ به این سوال وقتی که می شود که ما به این نتیجه میرسیم که سینمای کمدی می تواند در اکران های نوروز یا بعد از عید فطر استارت بسیار مهمی برای آغاز فروش بالای سینمای ایران باشد تی آیا مادر ساخت فیلم های کمدی نمی‌توانیم با آثار جدیدی رقابت داشته باشیم آیا سینمای کمدی تنها برای به دست آوردن پیش ساخته می شوند و ارزش جایگاه هنری ندارند یا فیلم های کمدی و کمدین ها نمی توانند در خور سیمرغ باشند جواب این سوال مشخص است سینمای کمدی سال ها پیش یکی از جان های فعال در جشنواره ها بوده است و فراموش نمیکنیم از تری مانند اجاره‌نشین های داریوش مهرجویی یک کمدی اجتماعی بود که اتفاقاً با نگاه ویژه ویژه‌ای از سوی داوران مواجه شود.
مگر میشود فیلم هایی مانند مارمولک طبقه حساس و حتی اخراجی های مسعود ده نمکی را که در جشنواره فرصت خندیدن را به مخاطبان دادند نادیده بگیریم یا از کنار فیلم خوب بد جلف که انصافاً در قواره های یک اثر جشنواره ساخته شده بود را مد نظر نداشته باشیم چرا سینمایی که می تواند فرصت خندیدن را برای مخاطب ایجاد کند و او را لحظاتی از زندگی سخت و طاقت فرسا جدا کند و موقعیتی مفرح ایجاد کند را در جشنواره در خور رقابت نمی بینیم.
بله درست حدس زدین جای خالی سینمای کمدی در جشنواره فجر چهل و یکم احساس می شود و فراموش نکنیم که عدم ارائه فیلم کمدی به جشنواره یا عدم پذیرش جشنواره � خصوص فیلم کمدی به نوعی نادیده گرفتن مذاق و سلیقه مخاطب ایرانی است که به این جان علاقه‌مند است و البته با حمایت از این جان چراغ سینما را روشن نگه داشته است.
آیا این خبر مفید بود؟نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: جشنواره کمدی مجتبی احمدی سبنما جشنواره فیلم فجر چهل ویکم جشنواره فیلم فجر فیلم های کمدی سینمای ایران سینمای کمدی چهل و یکم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۷۵۷۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای ورورد فیلمساز مشهور آمریکایی به تهران | من زمان جنگ ویتنام هم به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم اما حالا...| تصاویر
به گزارش همشهری آنلاین، تا پیش از شیوع کرونا و تغییرات مدیریتی در سینما، چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر نه فقط در بهمن‌ماه بلکه در اردیبهشت با ساختار و شمایلی متفاوت برگزار می‌شد و میزبان سینماگران و فیلم‌هایی از کشورهای دیگر بود.
جشنواره جهانی فجر با وجود برخی انتقادهایی که در داخل کشور نسبت به آن مطرح می‌شد، جایگاهی پیدا کرده بود که در همان چند دوره‌ی برگزاری چهره‌های بنامی از سینمای دنیا را به ایران کشاند از جمله پل ژوزف شریدر که درست در همین روز چهارم اردیبهشت‌ماه در نشستی خبری در پردیس سینمایی چارسو مقابل خبرنگاران ایرانی نشست.
نقش متفاوت لیلا حاتمی در یک فیلم آمریکایی
شریدر -فیلمنامه‌نویس و کارگردان مشهور امریکایی - که فیلمنامه‌های «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی را نوشته و در روزهای گذشته فیلم جدیدش با نام «اوه، کانادا» به بخش مسابقه اصلی جشنواره کن راه یافته است، اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به جشنواره جهانی فجر در تهران آمد و پس از برگزاری یک کارگاه فیلمنامه نویسی، در یک نشست خبری پاسخگوی سوال اهالی رسانه شد.
او در آن نشست با اشاره به اینکه «در دنیا چند فستیوال هستند که می‌توان جشنواره جهانی فجر را با آن‌ها مقایسه کرد مثل جشنواره تورنتو ولی از ابعاد این جشنواره و تعداد فیلم‌های حاضر در آن شگفت‌زده شدم» درباره آشنایی خود با سینمای ایران گفته بود: «درباره جایگاه سینمای ایران که تردیدی نیست چون جایگاه ویژه‌ای دارد. در ۱۵ سال گذشته (تا سال ۱۳۹۸) سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین شکل گرفته و همیشه این انتظار می‌رود که در هر جشنواره‌ای از سینمای ایران فیلمی حضور داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب، سینمای ایران با کیارستمی شروع شد ولی بعد به فرهادی رسیدیم و حالا هم فیلم‌های دیگری هستند. یکی از دوستان من گادفری چیشایر (منتقد آمریکایی) است که فیلم‌های ایرانی زیادی دیده و کتابی درباره سینمای ایران می‌نویسد و به من فیلم‌های ایرانی پیشنهاد می‌دهد.»
شریدر که سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز با دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدر شد، درباره آینده سینما با وجود شبکه‌های مختلف و کمپانی‌هایی مثل نتفلیکس بیان کرده بود: «من فکر می‌کنم در این صد سال هرچه آموختیم خیلی به کارمان نیاید چون همه چیز تغییر کرده، مدت زمان فیلم‌ها عوض شده و اینکه کجا فیلم ببینیم و چگونگی پخش و عرضه، همگی تغییر کرده است. قبلاً فکر می‌کردم در یک مقطع گذار هستیم ولی الان فکر می‌کنم در یک مقطع گذار دائم هستیم. الان دیگر بازار هدف، آمریکایی‌ها نیستند بلکه برای چینی‌ها می‌سازیم.»
وی همچنین با اشاره به رشد روزافزون تکنولوژی گفته بود: «در حالی‌که فیلم‌ها منحصر به کلاس خاصی از فیلم‌سازان بودند، تکنولوژی این مرزها را شکسته و هر کسی می‌تواند فیلم بسازد. پس خبر خوب برای آینده سینما این است که هر کسی می‌تواند فیلم بسازد ولی خبر بد این است که دیگر نمی‌شود امرار معاش کرد.»
شریدر در بخشی دیگر از آن نشست درباره اینکه به نظر می‌رسد شناختش از سینمای ایران بیشتر با فیلمسازانی باشد که به نوعی سیاسی شناخته شده‌اند، بیان کرده بود: «تا جایی که من می‌دانم دو نوع سینما در ایران وجود دارد؛ یکی برای مجامع عمومی است و یکی هم داخلی و من بیشتر فیلم‌هایی را دیده‌ام که بیرون نمایش داشته‌اند، اما فیلم‌هایی را که درباره جنگ بوده چون خارج از کشور چندان نمایشی نداشته مسلماً ندیده‌ام. شما مثل فیلیپین دو سینمای داخلی و خارجی دارید و به همین دلیل دو جشنواره فجر هم دارید. با این حال من هیچ‌کدام از کارگردان‌ها مثل کیارستمی، فرهادی و پناهی را سیاسی نمی‌دانم ولی می‌دانم فیلم‌های سیاسی جذابی میشود اینجا ساخت.
این فیلمساز امریکایی در آن مقطع در واکنش به تحریم‌های رییس جمهور وقت ایالات متحده (دونالد ترامپ) علیه ایران و آسیب‌های آن به هنرمندان و سینما با ابراز تأسف از تحریم‌ها اظهار کرده بود: «الان دورانی است که نمی‌شود به امریکایی بودن افتخار کرد، در حالی که من همیشه و حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم. در حال حاضر آنچه پیش آمده به بهانه تغییر رژیم ایران و در واقع برای دستیابی به نفت و منابع طبیعی شما است و این چیزی است که در ۱۰۰ سال گذشته وجود داشته و تأثیر یک هنرمند در مقایسه با ماشین پروپاگاندا خیلی اندک است. به همین دلیل به نظرم این وضعیت بسیار عذاب‌آور است.»
منظور از «خانم بازیگر» در اعترافات تتلو که بود؟